Nagrawanja slěpjańskeje serbšćiny

Rěčewědnicy kaž Slepjanskej fararjej Julius Edward Wjelan a Matej Handrik a linguistaj Pawoł Wirth a Arnulf Schroeder (přir. Slepjanska bibliografija) móžachu so při swojich slědźenjach na maćernorěčnych Slepjanskich informantow zepěrać a zdobychu tak informacije wo Slepjanskej serbšćinje kaž tež wobsahi w tutej rěčnej warianće z prěnjeje ruki. Spočatk 1930tych lět zasadźowachu so metody zwukowych nahrawanjow, z tym hodźeše so rěčana rěč tež reprodukować a archiwować. Dale a bóle wužiwachu slědźerjo tute nowe techniske móžnosće. Tola nic jenož rěčespyt, hudźbne slědźenje abo naratologija (slědźenje wo ludowym powědanju), ale tež rozhłós profitowachu toho, zo hodźeše so rěčana rěč wospjet słyšomna sčinić. Slepo a jeho wsy běchu husto wopytany cil za žurnalistow a žurnalistki, studentow a studentki, ludowědnikow a ludowědnicy kaž tež rěčespytnikow a rěčespytnicy.

Za předležacy projekt su so dwě maćernorěčnej wjesnjance a jedyn maćernorěčny wjesnjan za zwukowe nahrawanja k dispoziciji stajili a su z tym Slepjanski dialekt słyšomny sčinili.

Prošu wobkedźbujće tež pokiwy na dalše žórła nahrawanjow ze Slepjanskich kónčin.