Warnoćicy. Serbske slědy
Lichy cas
12. meje 1948 wotmě so we Warnoćicach wulki serbski swjedźeń. Wječor zeńdźechu so wobdźělnicy wokoło meje, kotruž běchu serbscy mužojo dwě njedźeli do toho stajili. Pory wokoło njeje rejowachu. Zabawa, na kotrejž so tež čěscy wučerjo a młodostni wobdźělichu, pokročowaše w Ludowym domje, hdźež dujerska kapała hač do połnocy k rejam piskaše. Serbja sej w měsće swoje swjedźenje zarjadowachu, chodźachu do kina, do dźiwadła, na koncerty a towaršliwe zhromadźizny. Jedne ze zetkanišćow běše naměsto mjez cyrkwju swjateju Pětra a Pawoła a Třělernju blisko dźensnišeho naměsta Edvarda Beneša. Tu běchu wšelake městna za přebywanje, rejowanje a diskutowanje, na přikład Pohlec hosćenc, kotryž pozdźišo „Stalingrad“ rěkaše. Tójšto twarjenjow wokoło tutoho naměsta bu zwottorhane, a z tym je so tež šarm tehdyšeje doby zminył.
„Kupić sej ničo njemóžemy“
Koch, Jurij: Zabych ći něšto rjec. Dopomnjeća na wažne zažne časy. Budyšin 2010, str. 86.
Wurězk, čita šulerka Serbskeho gymnazija w Budyšinje, 2024.
