Warnoćicy. Serbske slědy
Hranica
W lěće 1945 zaso wobnowjena statna hranica Čěskosłowakskeje dótkaše so tež žiwjenja Warnoćičanskich Serbow. Za wjetšinu wobydlerstwa po woběmaj bokomaj hranicy bě wona nimale njepřewinjomny zadźěwk. Serbja pak smědźachu ju z wosebitej dowolnosću – z propustkom – na oficialnych přechodach poměrnje jednorje překročeć. Mnozy z nich, młodostni kaž tež dorosćeni, pak tež na čorne přez hranicu chodźachu, spušćejo so na dobru wolu čěskich hranicarjow. Oficialne instancy to wězo rady njewidźachu. Hdźe móžeš takle hranicu přeńć, wo tym so Serbja mjezsobu informowachu. Na tute wašnje móžachu swójbu we Łužicy časćišo wopytać a pašowachu wšo, štož we Łužicy trjebachu: zežiwidła, wěcki za šiće, płat, knihi, nowiny, papjeru a listy. Tute wašnje bě někotrym dyrdomdej, za wšelakich pak skónči so wón w aresće.
„Zo chce ćetu wopytać“
Koch, Jurij: Zabych ći něšto rjec. Dopomnjeća na wažne zažne časy. Budyšin 2010, str. 102.
Wurězk, čita šulerka Serbskeho gymnazija w Budyšinje, 2024.
