Teksty Hanza Njepile z Rownoho (1766–1856) su najstarše pisomne wobswědčenja Slepjanskeje serbšćiny. Na nje poćahuja so pozdźiše wudaća, na nich bazuja rěčespytne přepytowanja a wone su žórło za kulturnohistoriske rozwažowanja. Dlěše archiwowane teksty pochadźeja nimo toho wot Hanza Hantša-Hana (1846–1901) a Hanza Šymka (1847–1906), wobaj ze Slepoho, kaž tež wot Hanza Kóńcana z Rownoho (1865–1918). Ale tež w 20. a 21. lětstotku su so dialektne teksty wozjewili, zdźěla jako transkripcija rěčaneje Slepjanskeje serbšćiny ze zwukowych nahrawanjow abo jako wuslědk pólnych slědźenjow z maćernorěčnymi Serbami a Serbowkami ze Slepjanskich wsow. Spěwniki a zběrki hrónčkow su tohorunja bohate žórła tradicionalneje Slepjanskeje rěče.