Na někotrych taflach jewja so serbske swójske mjena, kotrež su w tež w němskej regionalnej rěčnej praksy kruće zakótwjene a kotrež pochadźeja prěnjotnje ze Slepjanskeho dialekta. Tak pokazuje bruna tafla, pokazowaca na rěčku Strugu, Slepjanske słowo: Struga, štož rěka posłownje ‘hrjebja’ abo ‘rěčka’. Dalši přikład je tafla z napisom „Naturlehrpfad ab Hugonweg“. Slepjanski Hugon wotpowěduje hornjoserbskemu słowu wuhon, štož je pomjenowanje za puć, po kotrymž so skót na pastwu ćěrješe (němsce ‘Trift’). Slepjanskemu słowu je so w němčinje dodało słowo „Weg“ jako wujasnjenje, zo jedna so wo dróhowe mjeno, a tak nasta serbsko-němske měšane mjeno.
Tež za wjetšinu wjesnych mjenow, kaž wustupuja wone na wjesnych taflach w hornjej lince (t. r. w „němskej“ poziciji), chowaja so słowa serbskeho pochada: Rohne, Mulkwitz, Groß Düben, Trebendorf a Schleife.